Sunnudagin 20.01.19 hevði Emil Olsen, prestur, fráfaringargudstænastu við Gjógv eftir at hava verið sóknarprestur í Eiðis prestagjaldi í meira enn 35 ár, og sunnudagin 28.07.19 stóð tann nýggi sóknarpresturin, Jonhard Jógvansson, fyri fyrstu ferð á prætikustólinum í Gjáar kirkju. Hann varð innsettur sum sóknarprestur í Eiðis prestagjaldi tann 23.06.19. Jonhard og eg eru bygdarmenn, og so kenni eg hann eisini væl frá tíðini, tá ið hann sum smádrongur (unglingi) gekk í Runavíkar skúla. Eftir kirkjugongdina við Gjógv heilsaði eg upp á tann nýggja prestin, og tá avráddu vit at markera henda dagin á heimasíðu mínari. Longu 11.08.19 var Jonhard aftur við Gjógv og helt gudstænastu í Gjónni. (Mær dámar einki, at lýst verður við útigudstænastu í Gjónni - tað næsta verður kanska innigudstænasta í kirkjuni).

Marjun og Sjúrður 

Tað kom mær fyri oyru, at Sjúrður hjá Dinnufíu hevði hildið eina sera góða røðu á Eiði, so eg bað hann lova mær at seta hana á heimasíðu mína - bygdin.fo - og tað játtaði hann. Her er røðan: 

Landsdansistevna á Eiði 11. mai 2019 

Leikum fagurt á foldum, eingin treður dansin undir moldum.

Vit eru komin saman her at dansa og hava tað stuttligt. Dansurin hoyrir teimum góðu og glaðu løtunum í lívinum til. Jóan Petur Uppi í Trøð yrkir í brúðarvísuni:

Dansur og spæl eru gleðibrøgd,

frá upphavi hava so staðið. 

Í Halgubók hoyra vit ofta um, at Ísraelsfólk dansa av gleði. 

Í ”Hávamáli” í Eldru Eddu standa hesi yvir 1000 ára gomlu norrønu fyrndarorðini: Maður er mans gaman. – Tá merkti maður menniskja.

Tann 17. oktobur 1959 kom vegurin til Gjáar, og tá varð henda myndin tikin. 

Tann fremsti bilurin er tann nýggi Bedfordurin hjá Benadikt. Næstur í røðini er bilurin hjá Tummasi, og tann triðja í røðini, tann við krana, átti Hans Egil Joensen, á Eiði. Arni Brattaberg, vegformaður, og Jógvan Sofus Ferjá standa fremstir við Merkinum. Sjálvur var eg ein av teimum stoltu vegmonnunum í bilinum hjá Bena henda dagin, og jú - tað var ein serlig kensla. Eg minnist so væl, at vit samlaðust við smiðjuna yviri undir Hamarsendanum, áðrenn bilafylgið fór avstað. Brattaberg segði nøkur orð, og vit sungu tann frálíka vakra sangin hjá Rasmusi Effersøe: "Fast stóð í fonnum eitt fjalladalsfylgi --". Tað var fínasta veður, men um kvøldið bleiv satt ódnarveður, so fleiri av gestunum hættaðu sær ikki av bygdini aftur fyrr enn dagin eftir. 

Bilasøgan við Gjógv byrjaði, sum aðrastaðni nevnt, tann 24. mars 1950, tá ið sandbáturin "Ormurin", úr Fuglafirði, kom til Gjáar við tí 1½ tons stóra (lítla) Bedford lastbilinum, sum Benadikt hevði keypt frá Vilhelmi Nielsen, í Havn. Eg havi hug at tríva eitt lítið sindur aftur í bilasøguna, nú tað um eitt ár - 24. mars 1920 - verða 70 ár, síðani Bedfordurin hjá Benadikti koyrdi sín fyrsta túr í Gjáar túni. Tann næsti við Gjógv, ið fekk sær bil, var Tummas í Ólastovu (Heiðriksstovu) (Thomas Debes, f. 1914). Tummas keypti sær í 1957/1958 ein brúktan lastbil úr Havn. Bilurin kom upp á land úti á Oyri og fór beinan vegin í vegarbeiðið millum Eiði og Gjógv, sum tá rættuliga var komið í gongd. Hildið verður fyri vist, at bilurin var ein 3-tons Bedford, men Tummas koyrdi 5 tons í hann fyri at tjena meir, og tá fekk hann 17 krónur um tíman, og tað varð hildið at vera nógv. Bilurin var reyður á liti, men seinni bleiv hann við pensli málaður grønur - uttan fyri húsini í Ólastovu.

Pól Sigurd og Jacobina (2019)

Pól Sigurd á Rætt er 90 ára gamal og elsti maður við Gjógv. Kemur tú ein túr til Gjáar, so vil tað illa til, fært tú ikki eygað á hann. Dagliga er hann at síggja Heimi í Lágunum, og ikki er tað ringt at gita, at har trívist hann serliga væl. Fitt av bøi eigur hann har heimi, men allarhelst er tað seyðurin, ið dregur, tí hann hevur røktað Fyri Oman Rætt í mong Harrans ár, so á tí túrinum gevur hann sær góða tíð. Ein dagligan avstingara ger hann eisini eftir teirri nýggju gøtuni út á Nasa, men har hugsar hann neyvan so nógv um seyð. Blídligur og fyrikomandi er hann at møta, og væl dámar honum at práta. Ein dagin - sum so ofta fyrr - møtti eg honum Heimi í Lágunum, og prátið fall á (ikki seyð) sjólívið, og tann dagin avtalaðu vit at hittast til eitt longri prát um sjólívið og okkurt annað. Pól Sigurd og Jacobina, f. Matras, giftust í 1959, og tey fingu trý børn: Lena (1959 - 2017), búði á Oyrarbakka, Óli Andreas (1961), býr á Eiði og Jóhan (1966), býr við Gjógv. Tann 17. januar í ár (2019) troppaði eg upp á Rætt, og blíð eru tey at koma inn til - Jacobina og Pól. Prátið gekst væl, og mitt í øllum datt Friðrika, verdóttirin, inn á gólvið, og so vóru kaffi og køkur á lofti. - Ná, men nú má Pól Sigurd sleppa framat: