Asbjørn og Mary

Asbjørn Matras er næstelstur av fýra systkjum: Steinfinn, f. 1945, Asbjørn, f. 1947, Jákup, f. 1950, og Dagny, f. 1954. Foreldur teirra vóru Klæmint Juul Matras, f. 1907, og Maria, f. Joensen, 1922. Vanliga kallaðu vit hann Asbjørn hjá Mariu. Eins og mangur føroyingur hevur hann virkað og livað á sjónum alt sítt lív. Sjálvsagt hevur hann upplivað mangar góðar løtur á sjónum, men hinvegin hevur hann eisini upplivað álvarsamar hendingar, ið hava sett síni spor. Hetta fara vit at hoyra nærri um saman við frásøgn um ein minniligan túr úr Funningi til Gjáar, tá ið ein kavaódn so brádliga brast á, at alt stóð í einum roki. Asbjørn býr á Sandi og var giftur við Jonnu, f. Johannesen, av Sandi. Tey eiga tvær døtur: Mayfrid, f. 1970 og Ketty, f. 1973. Grannar vóru vit sum smádreingir, og av og á ger mann sær onkran túr norður aftur til Gjáar. Nú ein dagin rópti hann meg inn til ein kaffimunn, og eg brúkti mær kjansin at hava bandupptakaran við mær. Mary, núverandi kona hansara, hevði gjørt kaffi og borðreitt, og so fall prátið á barnaárini við Gjógv í 1950unum. Tá ið hann kom inn á sjólívið, settti eg upptakaran frá, og her hoyra vit ein part av upptøkuni: 

Tað er nú ikki nøkur óvanlig sjón at síggja Lars Løkke Rasmussen, forsætisráðharra, og konuna, Sólrun, í Gjáar túni. Sólrun er nevnliga abbadóttir Sigurd í Hoygarðinum, og mamma hennara, Bergljót av Skarði, eigur Hoygarðshúsini saman við systur síni, Turið Sigurðardóttir. Sólrun og Lars eiga tveir gyllin í jørð í Sáttarenni og í tí sambandi plaga tey at vera á fjalli.

Hjúnini Svanhild og Knút Vesturdal

Tað var ein regndag í august mánaði 2018, at eg gjørdi av at fara mær ein túr til Eiðis at vitja Knút Vesturdal, tí hann hevði fortalt mær, at hann átti nakrar gamlar myndir frá vegarbeiðinum - Eiði - Gjógv - Funning - seinast í 1950unum og fyrsta partin av 1960unum. Knút og kona hansara, Svanhild, ið forrestin er systkinabarn mítt, eru blíð og fyrikomandi fólk - og so er tey eisini prátingarsom. Knút man vera ein av teimum fáu, ið eigur myndir frá tí vegarbeiðinum. Myndirnar eru áhugaverdar - tað koma vit aftur til. Knút hevur mestsum búð á vegnum í eina hálva øld, og hann hevur fleiri ferðir verið í Kringvarpinum og fortalt um vegarbeiði, kavagrevstur og annað áhugavert sum heild, og við bandupptakaranum í hond royndi eg at beina hann inn á meira "lokalar" hendingar frá teirri tíðini.

Heimasíðan hevur mestsum verið óvirkin alt hetta árið, av tí at hon hevur álopin verið (hakkað) av einum ella øðrum teldusníki. Tað hevur verið eitt verri baks – serliga við myndasavninum - at fingið alt at virka aftur, men nú vóna vit, at tað er í lagi. Frá 2005 til 2018 havi eg regluliga lagt myndir út í savnið, men eg haldi uppat við tí nú. Tøknin er nógv broytt hesi árini, og tað er blivið so deiliga lætt og skjótt hjá øllum at blaka myndir út, at eg haldi, at tíðin er farin frá mínum savni. Í savninum eru nú slakar 30.000 myndir, og tað er ogn í teimum. Tær seinastu myndirnar – desembur 2017 – er júst útlagdar. Ikki ætli eg mær at leggja heimasíðuna deyða. Nakrar frásagnir eru á skránni, og so eigi eg eina rúgvu av gomlum bandupptøkum, sum eg kundi hugsað mær at hugt nærri at. Øll staðanøvnini við Gjógv finnur tú, um tú trýstir á kortskipanina, sum liggur á forsíðuni.

Hetta var tað – síggjast!!